Οι περισσότεροι από εμας προσπαθήσαμε να περιγράψουμε έστω μια φορά τι είναι έρωτας.
Ανοίξαμε λεξικά, ψάξαμε στο διαδίκτυο, διαβάσαμε λογοτέχνες κι επιστημονικές αναλύσεις που αφορούν οιστρογόνα, φερομόνες και χημικές αντιδράσεις.
Η αλήθεια είναι ότι ο φτερωτός θεός αναλύθηκε τόσο από τους ανθρώπους από τα αρχαία χρόνια, κι ειδικά τους τελευταίους αιώνες κατά την Αναγέννηση, Διαφωτισμό και την έκρηξη του Ρομαντισμού αργότερα, που καμιά φορά φοβάσαι μην περάσεις τα οριοθετημένα σύνορα που τόσο σημαντικοί διανοητές και ποιητές έθεσαν.
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που δεν ξέρουν τη σημασία του πολυαναλυμένου αυτού συναισθήματος. Δε διάβασαν βαριά ποίηση ποτέ, ούτε γούσταραν να δουν μελό ταινίες, όπου στο τέλος πολύ απλά «αγόρι παίρνει κορίτσι» και ζουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Αυτοί έμαθαν και μεγάλωσαν με την καψούρα.
Η καψούρα είναι λέξη ελληνική. Και ο έρως είναι θα πεις. Ωραία τότε. Ας τεθεί διαφορετικά.
Η καψούρα είναι λέξη λαϊκή!
Αμετάφραστη και γένους θηλυκού. Δεν ξέρει τι θέλει γιατί συνήθως τα θέλει όλα. Εγωίστρια, πεισματάρα, αλλά και ντόμπρα.
Δεν κατοικεί σε κυριλέ μεζονέτες μορφωμένων, αλλά συχνάζει σε αντρικά μυαλά που εκφράζονται με Σφακιανάκη, Τερζή και Καρρά. Σε αυτά τα παιδιά που δεν είχαν μεγάλη κλίση στα γράμματα, τις τέχνες και τα εικαστικά. Προτίμησαν χειρωνακτικά επαγγέλματα είτε γιατί χρειάστηκε να δουλέψουν από μικροί, είτε γιατί απλά τα κατείχαν.
Παλικαράκια της διπλανής πόρτας μεγαλωμένα συνήθως από μια μάνα που έκανε για δύο γονείς. Θυμίζει λίγο σενάριο με πρωταγωνιστή τον Ξανθόπουλο, μα να υπενθυμίσω πως τις καλύτερες ιστορίες τις γράφει η ίδια η ζωή.
Πάμε να το πούμε απλά; Δε μιζεριάζουν. Ό,τι έχουν το απέκτησαν με κόπο και ιδρώτα, χωρίς τη βοήθεια κάποιου. Και πραγματικά, παραδέξου πόσο πολύ γουστάρεις τους ανεξάρτητους και αυτοδημιούργητους.
Όταν λοιπόν γνωρίσεις έναν τέτοιο τύπο, τα πράγματα θα είναι πολύ απλά, γιατί έτσι είναι και στο κεφάλι του.
«1+1=2, ρε κούκλα μου».
Όχι «ένα το κρατούμενο», και πολύπλοκες εξισώσεις «1+1=Χ και βλέπουμε». Και σ'αρέσει που δεν αναλύει και πολύ το οτιδήποτε.
Βαρέθηκες τους δήθεν και την ανωτερίλα τους. Χρειάζεσαι ασφάλεια και στην παρείχε όταν δε μάσησε να τις παίξει για σένα με τους λιγούρηδες που σε κοίταζαν περίεργα στο δρόμο.
Δεν τά’χει πολλά, μα όσα έχει τα διαθέτει για πάρτη σου. Με τα τελευταία του λεφτά δε, θα σου πάρει σοκολάτα που θέλεις κι ας μην έχει αύριο να πάρει τσιγάρα.
Μα δε σηκώνει και παιχνίδια περίεργα. Μια φορά προσπάθησες να τον κάνεις να ζηλέψει μετά από καβγά σας. Το αποτέλεσμα ήταν να σε λούσει με το ποτό σου κι εσύ να τρέχεις πίσω του σε όλο το πλακόστρωτο της Ερμού με τακούνια.
Ήρθε αργότερα κάτω απ’το σπίτι σου όταν τσακωθήκατε και ξεσήκωσε τη γειτονιά για να κατέβεις να τα πείτε.
Ψάχνεις στην ουσία ένα ροπαλοφόρο Νεάντερνταλ που θα δείχνει την ευαίσθητη πλευρά του μόνο σε'σένα αλλά θα σου ρίξει και μια σφαλιάρα στο κωλαράκι όταν δεν κάθεσαι φρόνιμη.
Σίγουρα δεν είναι τέλειος, γιατί κανείς μας δεν είναι.
Μπορεί να σε γράψει βράδυ Σαββάτου για να δει το ντέρμπι με τους κολλητούς. Μπορεί να σου αρνηθεί να δείτε το Notebook και να μην καταλαβαίνει την ανάγκη σου για κομμωτήριο κάθε Παρασκευή.
Μπορεί να μη συμπαθεί πολύ τις φίλες σου αποκαλώντας τις «κυρακατινίτσες» και ούτε καν την κολλημένη μάνα σου που θέλει να σε δει με δικηγόρο.
Όμως μάντεψε ποιον συμπαθεί και γουστάρει.
Εσένα! Και αυτό πρέπει να φτάνει.
Είναι παλιάς κοπής .Όσο ωρίμαζε, διαπίστωνε πως έχει αλλεργία στα ημίμετρα. Πώς το διαλαλούν τα κορίτσια με το σύνδρομο του «είμαι αντράκι εγώ»; Ε, αυτοί το εννοούν γιατί το φτιάξανε. Τα φθηνά τα απέβαλε και σε καλούπια της εποχής δε χώρεσε. Πες τον εγωιστή, σκληρό, κακό και περίεργο. Υποκριτή όμως δεν μπορείς. Είναι αυτό που δείχνει, χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος. Χωρίς έρωτα αλλά με αυθόρμητη καύλα.
Όλοι οι άντρες είμαστε μαλάκες λίγο πολύ. Μα αυτός είναι ο δικός σου. Είναι το μωρό σου, η ανάσα σου, η ψυχή σου ή όπως αλλιώς τον αποκαλείς.
Μα πάνω απ’όλα είναι ο αλήτης σου.
Μπορεί να χωρίσετε επειδή είναι τόσο απόλυτος σε όλα του. Να γνωρίσεις κάποιον που θα σου απαγγέλει Πάμπλο Νερούντα και θα σου αφιερώνει Σωκράτη Μάλαμα. Να περνάει πιο εύκολα το δικό σου, να τον θέλουν οι δικοί σου για γαμπρό. Να σε αφήνει να μοιράζεστε και τον λογαριασμό.
Μα ο μαλάκας σου δε θα ‘ναι.
Είπαμε αυτός δεν γνωρίζει από ροζ έρωτες και κάρμα. Ξέρει μόνο από άρρωστη, κτητική μαυροντυμένη καψούρα.
«Είσαι δικιά μου. Τέλος». Αυτή είναι η μόνη σκέψη που έχει στο μυαλό του.
Και εσύ ξέρεις καλά πως κανένας φλώρος δε θα έκανε την τρέλα να σε κλέψει τελευταία στιγμή από την εκκλησία αψηφώντας τους πάντες. Μόνο απ'τον αλήτη σου θα μπορούσες να το περιμένεις.
Ίσως να φταίει η επιρροή που είχες από τα παιδικά σου χρόνια βλέποντας ταινίες με τον Παπαμιχαήλ ή με τον Γαρδέλη που έβριζε και ήταν νταής. Ίσως να σε επηρέασε και ο «Εραστής Δυτικών Προαστίων» ή ο Χαλκιάς ως «Σάκης ο Υδραυλικός» παλιότερα.
Αυτές οι φιγούρες χαράχτηκαν βαθιά στο υποσυνείδητο σου.
Μα η ουσία είναι αυτή: τα παιδιά απ’τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα είχαν, έχουν και θα έχουν πάντα πέραση.
Πηγη: